Is dit pure science fiction?
Dit alles klinkt waarschijnlijk als science fiction waar maar een handjevol mensen in geloven. Maar het is meer dan dat. We hebben in de afgelopen eeuwen een enorme technologische ontwikkeling doorgemaakt en daardoor hebben we ons als mensen onder andere enorm verbaasd over hoe de ruimte eruit ziet. Het bleek dat niet de aarde in het middelpunt van het zonnestelsel stond, maar de zon. Daarbij is niet maar één zonnestelsel, maar een heel universum waarvan we nog steeds niet weten hoe groot het is, of er een einde aan zit, en zo ja, wat daar dan buiten is.
Dit zijn allemaal ontdekkingen geweest die ons verwonderen en weer veel nieuwe vragen oproepen. Eén van die vragen is of er nog andere beschavingen in het heelal zijn. Als dat zo is, dan willen we dat natuurlijk graag weten en dus gaan mensen ernaar opzoek. En daar is dus nu een meningsverschil over. Sommigen willen die andere beschavingen niet alleen vinden, maar er ook contact mee krijgen. Maar dat enthousiasme wordt dus duidelijk niet door iedereen gedeeld.
En ook dat kan ik me voorstellen. Vrijwel alle landen hebben een leger om zich te verdedigen tegenover andere landen. Maar we hebben geen idee wat er allemaal buiten in het heelal is. Zouden we ons daar dan zomaar voor moeten openstellen?
Heeft hij ook gelijk?
Dus op zich begrijp ik wel dat hij zich zorgen maakt. Maar dat betekent nog niet dat ik dat gevoel ook deel. Het is in dit geval ook goed om te bedenken dat er aan deze angst wel heel veel vooronderstellingen vooraf gaan.
Een paar voorbeelden van zulke vooronderstellingen:
- Er is buitenaards leven
- Dat buitenaards leven kan onze signalen oppakken
- Dat buitenaardse leven kan onze signalen begrijpen
- Dat buitenaarde leven heeft kwade bedoelingen
- Dat buitenaardse leven wil contact met ons
- Dat buitenaardse leven is dichtbij genoeg om ons te kunnen bereiken
- Dat buitenaarde leven zal ons niet uit zichzelf vinden, als we niets zeggen.
- Vul maar in...
Het kan ook gemakkelijk allemaal anders in elkaar zitten en dat maakt de kans dat we echt ooit in de problemen komen door buitenaards leven, heel erg klein. Er hoeven maar een paar van deze vooronderstellingen niet waar te zijn en we zullen nooit in de problemen komen door buitenaard leven.
Dan zou je natuurlijk nog kunnen zeggen, dat ook als er maar een hele kleine kans is dat het mis gaat, je er toch rekening mee moet houden. Maar je kunt je afvragen of dat in dit geval zo is.
Wat is onze verantwoordelijkheid?
Gertz voelt een verantwoordelijkheid tegenover de hele mensheid: we moeten ons verdedigen tegen een mogelijke vijand van buitenaf. Maar ik denk dat we op een andere manier verantwoordelijk voor de mensheid moeten zijn. Er gaan namelijk heel veel dingen verkeerd op deze planeet. Denk eens aan de honger in Afrika, de oorlog in Syrië, de dictatuur in Noord-Korea. En ook aan kleiner leed van mensen die in armoede leven, ouderen in verpleeghuizen waar te weinig mensen werken, etc. We hebben ook de verantwoordelijkheid dat we deze problemen aanpakken.
Maar we kunnen niet alle problemen tegelijkertijd oplossen. We hebben maar een beperkt aantal middelen en geld. Helpen we de ene wel, dan helpen we de andere niet. Hoeveel zin heeft het dan om geld uit te geven om contact te zoeken met een beschaving die misschien helemaal geen contact met ons wil? Die misschien goedaardig is? En die zelfs misschien helemaal niet bestaat? De genoemde problemen op aarde bestaan zeker. Daarom denk ik dat we beter onze tijd en geld daarin kunnen steken.
Wat mij betreft kunnen METI en SETI allebei stoppen met hun zoektocht, want de kans dat we daar ooit iets aan zullen hebben, is daar veel te klein voor. Laten we eerst verantwoordelijkheid nemen voor de problemen waarvan we zeker weten dat ze bestaan.
Wat vind jij? Moeten we het gevaar van buitenaards leven wel serieus nemen? Of vind jij dat onzin? Laat je mening weten, hieronder, of op het forum!
Wat zijn jouw ideeën?