Hoe gevaarlijk is het om kennis te verspreiden over een zelfmoordpoeder?

Tijdens het gesprek wordt het duidelijk dat De Jong echt het beste voorheeft met haar leden en dat ze mensen gewoon graag wil helpen. Als mensen zeggen dat ze met dit middel gerustgesteld zijn en er levensenergie door krijgen dan ben ik natuurlijk blij voor ze. Maar toch denk ik dat het geen goed idee is om het verspreiden van zulke poeders of kennis daarover te legaliseren.

Om te zien waarom moeten we niet naar individuen kijken die zich er beter door voelen, maar naar de samenleving als geheel. Laten we haar argumenten nog eens langs gaan, maar dan niet bekeken vanuit de gevoelens van individuen, zoals De Jong doet, maar meer vanuit het perspectief van wat het met de samenleving als geheel zou doen.

• Rust

  Mensen maken zich heel druk over de toekomst. Dan maken ze zich er blijkbaar druk over om dement te worden en dan te moeten lijden zonder daar iets aan te kunnen veranderen. Je hoort mensen daarom ook weleens zeggen dat ze voor die tijd zo’n middeltje graag ingenomen hebben.

  Die angst is natuurlijk begrijpelijk, maar het lijkt me toch een beter idee om te kijken of die angst op een andere manier weggehaald kan worden. Daarvoor zouden we veel meer moeten praten over die angst in plaats van mogelijkheden om te sterven. Waar zijn mensen precies bang voor en is die angst terecht? Moet er misschien iets veranderen in de samenleving om die angst weg te nemen, zoals in de ouderenzorg?

  Er zijn verschillende redenen waarom ik denk dat het belangrijk is om over alternatieven te praten om mensen meer gerust te stellen over de toekomst. Ten eerste, als er alternatieven zijn dan zijn er meer mensen die gelukkig oud kunnen worden. Ten tweede, De Jong denkt dat dit middel niet misbruikt kan worden, maar ik denk dat ze te simplistisch denkt over misbruik van dit poeder.

  Ze zegt dat ze ervoor kunnen zorgen dat het middel niet misbruikt kan worden voor moord, bijvoorbeeld door het te laten bruisen wanneer het in een vloeistof komt. Maar mensen die echt iemand van het leven willen beroven vinden wel een manier om die trucjes te omzeilen. Daarbij moeten we ook bedenken dat er meer redenen zijn waardoor mensen dit middel kunnen gebruiken op een manier waarvoor het niet bedoeld is; wat dus ook vormen van misbruik zijn.

  Zoals Ali B. Al zei, is er een kans dat depressieve mensen het middel gaan nemen, terwijl ze ook hulp zouden kunnen krijgen. Daarbij, stel je eens voor dat bepaalde mensen heel graag een erfenis willen hebben, maar vader of moeder maar niet dood gaat, dan kunnen ze diegene ook ompraten om dat middel, om wat voor een reden dan ook, te nemen, of toch daarmee een moord te plegen. Wanneer die ouder dat middel toch al in huis had, wordt dat zo wel erg gemakkelijk gemaakt.

• Vrijheid

  Het andere genoemde argument was vrijheid. We hebben de vrijheid om de regie over ons eigen leven te voeren, dus waarom zouden we dan niet de vrijheid over onze dood kunnen voeren?

  Maar dat argument klopt niet, omdat we juist heel veel beperkingen in het leven hebben. Als ik graag in een villa zou willen wonen, dan zou ik toch het geld ervoor moeten hebben, anders gebeurt het niet. Ik kan ook niet zomaar een bepaald bedrijf binnenlopen en eisen dat ik daar vanaf nu werk; ze zouden me toch eerst moeten aannemen. Daarbij moeten we allemaal belasting betalen.

  Naast deze beperkingen, zijn er ook allerlei wetten die gemaakt zijn om ons te beschermen, maar ze beperken onze vrijheid ook. Zo zijn ook de euthanasiewet en wet tegen hulp bij zelfdoding bedoeld om mensen te beschermen. Dat hoeven we niet altijd leuk te vinden, maar zonder deze wetten is de kans groot dat er mensen overlijden die eigenlijk graag hadden willen blijven leven.

  Zo is er dit jaar een vrouw om het leven gebracht die had opgeschreven dat ze dood wilde zodra ze naar een verpleeghuis moest, maar dat ze er op dat moment alsnog over wilde beslissen. Dit laatste had de arts genegeerd en heeft haar doen overlijden zonder te weten of ze dat op dat moment echt wilde. Doordat de euthanasiewet er is, kon deze arts hierop berispt worden en kunnen andere mensen in de toekomst tegen zulke onzorgvuldigheden beschermd worden.

Wat me vooral opvalt in deze discussie is dat zowel voor- als tegenstanders vinden dat elk mens waardevol is. Maar dat maakt het dus ook belangrijk om er goed bij stil te staan of iemand nog hulp kan krijgen of dat de dood nog de enige uitweg is voor deze persoon. Bij het verspreiden van kennis over een zelfmoordpoeder is die zorgvuldigheid er niet. Daardoor is dat niet de juiste weg.

Maar omdat de medische wetenschap steeds beter wordt en we  daardoor steeds ouder worden maar ook meer mensen allerlei gebreken krijgen, zal de discussie over de regie over je eigen dood nog wel blijven voortduren. Wat mij betreft moet die discussie dan gaan over hoe mensen zo goed mogelijk geholpen kunnen worden om gelukkig oud te worden. Overlijden zou altijd het laatste redmiddel moeten zijn en met tussenkomst van een arts, zodat het duidelijk is dat er geen andere mogelijkheid meer is.

Wat vind jij? Zou de kennis over dit middel wel vrij verspreid moeten kunnen worden? Of is het goed dat hier een stokje voor gestoken is? Laat weten wat je denkt, hieronder, of op het forum!